LUCES, CÁMARA....ACCIÓN! OS SETE CABRITIÑOS

Érase unha vez mamá cabra cos seus sete cabritiños.Unha mañá, na que tivo que saír ao mercado,avisoulles de que non abriran a porta a ninguén, xa que un lobo andaba a merodear polo bosque, perto das casas.

En canto quedaron sós, o lobo que estaba vixiando,acercouse á casa e chamou á porta, dicindo coa súa voz ronca, que era a mamá. O cabritiño máis pequeno dixo que a súa nai tiña unha voz moi fina e que él era o lobo.

O lobo, enfadado, foi á tenda para mercar ovos e aclarar a voz.

Despois de tomar unha ducia, voltou á casa.

Pero os cabritiños, desconfiados, pidéronlle que metese a patiña por debaixo da porta e ao ver que era negra, déronse conta de que o lobo pretendía engañalos outra vez.

Acercouse a unha tenda para mercar fariña e botarlla nas patas para que se parecesen ás da mamá cabra.

Esta vez sí que o creeron, abríronlle a porta e......

...ainda que intentaron esconderse por toda a casa, papounos a todos, menos a un. O máis pequeno agachouse na caixa do reloxio  e así salvouse das garras do maldito lobo.

Cando a nai chegou a casa, quedou abraiada...

...ata que o cabritiño contoulle todo o que pasara.

Idearon un plan: abriríanlle a barriga ao lobo para salvar aos filliños, encheríano de pedras e voltaría a coselo.

Un a un foron saíndo, moi asustados, pero contentos de verse libres.

Cando o lobo despertou, tiña moita sede, así que foi ao río.

Coa barriga tan pesada, non puido manterse de pé e caeu,
desaparecendo para sempre,

Os sete cabritiños coa súa nai,cantaron moi contentos, ao verse libres daquel terrible lobo.

E COLORÍN, COLORETE....

...POLA CHEMINEA, ESCAPOU UN FOGUETE.